EEN WARE DICHTER

Een ware dichter past slechts nederigheid in zijn besef

Dat hij uitverkoren is de dichtkunst te mogen dienen

Dat met die uitverkorenheid alleen al zijn bestaan

Geslaagd te noemen is

En zinvol

Meer wenst een ware dichter niet een tafel een

Kaars een stoel een schrijfblok een pen zijn geest

En de wil de dichtkunst te dienen zie daar de inhoud

Van zijn schatkist roem aanzien geld en wat al

Niet meer kunnen de ware dichter gestolen worden

Avond aan avond schrijft de ware dichter en dan alleen

Is hij gelukkig hij schouwt het leven van de anderen

Vanuit zichzelf een ander ijkpunt bezit de ware

Dichter niet hete tranen rollen nimmer van zijn wangen

Als hij schrijft is de ware dichter nauwkeurig

En zelfs exact hij registreert zorgvuldig en wel zo

Dat de emoties van de ware dichter die hij wel degelijk

Bezit op voor de dichtkunst ideale wijze worden

Gemaskeerd

Veel heeft de ware dichter niet nodig aandacht

Doet hem niets zijn weg vindt hij door zijn

Wichelroede die hem feilloos alle hindernissen wijst

Die de ware dichter kennen moet om

Zijn dichterschap te kunnen leven en al die

Hindernissen gaat een ware dichter met verve

Te lijf omdat hij meent te weten wat de ware

Dichtkunst is en dat roem en prijzen alles maar

Dan ook alles voor eens en altijd zullen bederven

Dat meent hij allemaal